Mag ik mij even voorstellen?

Als je met geestelijke dingen bezig bent is het goed om te weten wie je gesprekspartner is. Maar vooral zijn achtergrond kan belangrijk zijn. Daarom wil ik een paar dingen over mezelf vertellen.
Mijn naam is Laurens Hoddenbagh, ik ben in 1943 geboren in den Haag, Nederland en heb een christelijke opvoeding gehad.

Geloof

Met mijn verstand wist ik dat God bestond en heb ook op betrekkelijk jonge leeftijd tegen Hem gezegd dat ik Hem wilde volgen. Maar..... met het verstand geloven is wel wat anders dan met het hart, daar kwam ik op een gegeven moment wel achter. Nadat ik trouwde liet ik het geloof steeds meer los. Ik ging niet meer naar een kerk of samenkomst en bad ook niet meer. Het ging geestelijk sterk berg-af-waarts met ons. En niet alleen geestelijk, ook ons huwelijk dreigde uit te lopen op een mislukking.

God sprak tegen mij

Op een dag had ik het gevoel dat God rechtstreeks tot mij sprak: "Je hebt, toen je jong was, tegen me gezegd dat je me wilde volgen. Ik wil dat je nu de beslissing neemt of je dat gaat doen, of dat je doorgaat steeds verder van Mij weg te lopen".
Dat was echt schrikken. Ik schaamde me diep over mijn gedrag van de afgelopen jaren. Inmiddels woonde ik in Driebergen.

Het vinden van de juiste kerk

Het plaatselijke krantje vermelde een aantal kerkelijke bijeenkomsten. Allemaal bezocht ik ze, totdat ik als laatste een dienst bezocht van een 'volle evangelie gemeente'. Dit leek helemaal niet op die andere kerkdiensten, het was vreemd en volgens mij nog niet eens goed ook. Uit m'n jeugd had ik nog wat basisbijbelkennis en meende nu toch zeker te weten dat wat ik in die gemeente meemaakte niet bijbels was.
Thuisgekomen nam ik voor het eerst sinds jaren een bijbel ter hand en zou wel eens even gaan bewijzen dat dit toch niet kon wat ik daar, in die 'volle evangelie gemeente', had meegemaakt.
Zo'n groot bijbelkenner was ik nu ook weer niet, maar alles wat ik opzocht bleek toch te kloppen. Zo vreemd was het dus nog niet in die gemeente. Als er iets vreemd was was ik dat wel. Ik bleef een aantal zondagen gaan en begon jaloers te worden op de manier waarop die mensen geloofden.

Jezus gevonden

Om kort te gaan na een week of zes ben ik 'naar voren' gegaan en heb m'n hart aan de Here Jezus gegeven.
Mijn vrouw deed dat een half jaar later.
Dat was het begin van een totaal anders en nieuw leven. Ons huwelijk werd totaal vernieuwd. Alles werd anders, beter.
Natuurlijk moest ik nog veel leren. In de vijftien jaar die daar op volgden heb ik ook veel geleerd. Vooral om op de Heer te vertrouwen. En dat moet je soms op de harde manier leren, maar God heeft het beste met je voor en is en blijft een liefhebbende hemelse Vader.

Hongerig naar het Woord

Na zo'n vijftien jaar was ik nog steeds hongerig naar het Woord. De bijbelstudies in de gemeente hadden me erg veel bijgebracht, maar ik kwam steeds meer vragen tegen die een antwoord nodig hadden. Ik begon zelf te spitten in de bijbel en ben daar niet mee opgehouden. Voor veel kerken en gemeenten staan nogal wat dingen vast, er valt niet over te praten.
Dogma's zijn in de loop van de tijd zo heilig geworden, dat je het niet moet wagen daar vragen over te stellen. Het merkwaardige is dat wat in de ene kerk een dogma is het in de andere kerk niet is. De een ziet iets heel helder en de ander lijkt wel een sluier voor z'n gezicht te hebben. Al met al reden om je bijbelkennis, en daarmee je kennis van wat God aan de mensen wil duidelijk maken, niet alleen te vergaren bij anderen, maar er zelf wat aan te doen.
Als je de grote lijnen in de bijbel gaat zien, kan je meer genieten van Gods grootheid en kan je meer verwonderd zijn om zijn oneindige liefde voor jou.

Bijbel studies

Dat wat ik heb leren zien in de loop der jaren, wil ik graag delen met anderen. Het WWW is daar een geweldig medium voor. Gods echte en pure liefde kenbaar maken tegenover al het vuil wat door ditzelfde medium de wereld wordt ingestuurd.

Alle kerken (gemeenten) die Jezus volgen zijn één lichaam

Het is niet mijn bedoeling om bepaalde geloofsrichtingen aan te vallen. Ik heb leren zien, dat de gemeente een lichaam is, het lichaam van Jezus, Hij is het hoofd.
Mijn linkervoet doet iets heel anders dan mijn rechterhand, hij voelt zich anders en zou zich niet op zijn gemak voelen als hij een hand zou zijn, of een oor, of oog. Zo is het ook in de kerken, de gemeenten. In de ene kerk voelt met zich als de voet en allen die zich daartoe aangetrokken voelen gaan naar zo'n gemeente. In een andere kerk voelt men zich meer handen, daar komen mensen samen die zich daar meer mee verbonden voelen.
Het gaat mij alleen maar om wat de bijbel zegt. Wat God zegt! Of je je nu meer aangetrokken, of thuis voelt, in een Gereformeerde kerk, of een Pinkstergemeente, of een Hervormde- of een Baptisten kerk. Voor mij is dit nu niet belangrijk.

Ik wens je veel zegen toe bij het bestuderen van Gods Woord en je zult 'Het Woord', dat is Jezus, ontmoeten. Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven. Het eeuwige leven. Hem komt toe alle lof en eer.

Laurens Hoddenbagh